Een album van The Wildcards is altijd iets waar wij bij Rootsville naar uitkijken. Wij ontvingen een advance copy van de opvolger van "The Wildcards on Fire"  maar jammer genoeg werd ondertussen het feestelijk gebeuren overschaduwd door het plotselinge overlijden van harpvirtuoos Gary Primich (+ 23 Sept. '07 Austin, Texas). Amper 49 jaren jong en een groot verlies voor het harp / blueswereldje. Primich was verleden jaar nog met The Wildcards on the road en er waren opnieuw plannen gesmeed om het hele gebeuren volgend jaar nog eens over te doen. Het heeft niet mogen zijn en daarom werd het album "Raising Hell" posthuum opgedragen aan deze "World Class Harmonica player" die met de song "Hoodoo Preacher" nog vertegenwoordigt is op dit schijfje.

Een start in mineur voor deze recensie maar om het meteen maar met een cliché uit te drukken ... Life goes on. En dat leventje begint met "Hang Me Out To Dry", een rumblin' boogie waarbij Martin Vowles' baritone guitar een stevig duel aangaat met Vince Lee's uitgebreid arsenaal aan gitaarlicks. De (dronken) betweters die na ieder concert komen lullen en brallen hoe je het in de toekomst moet aanpakken krijgen een terechte veeg uit de pan met "Fool's Advice" ... swampy blues die met "Hell" (original from the Squirrell Nut Zippers) en Louis Jordan's "Run Joe" een zomers, eigentijds, calypso jasje aangemeten krijgen. Met "St. James Infirmary" grijpen Vince Lee - vocals, guitars, Martin Vowles - guitars, vocals, Al Wallis , bass, backing vocals, Kevin Crowe - drums, backingvocals terug naar de vertrouwde classic New Orleans blues die van een Echternach processie door middel van een up-tempo swinging guitar plotseling uitmondt in een heuse, uitbundige feeststoet. 'Guest' Paul "Bomber" Harris mag de Hammond toetsen beroeren op het wekelijkse zaterdag "Lucky Rich and Happy" gevoel dat wij iedere zaterdag ervaren bij het binnenbrengen van ons lottoformulier ... wie zei daar weer dat geld niet gelukkig maakt? Bullshit en ook al klinkt er iedere maandag hetzelfde teleurstellende muziekje bij de krantenboer, wij laten het niet aan ons hartje komen. Dat doen the Wildcards ook niet en zij zorgen ongetwijfeld voor een niet alledaags schouwspel, maar ongetwijfeld prima live -act, wanneer kapstokken worden aangewend om een xylofoon te beroeren op Duke Elligton's "Hellsinki Caravan". De Wildcard fans van het eerste uur zullen verbaasd met de ogen knipperen en zich wellicht beter in hun vel voelen met de vertrouwde klassieke stuff. ("Drunk", Gary Primich's "Hoodoo Preacher" en de bijna instrumentale titeltrack "Raising Hell"). The Wildcards openen met "Raising Hell" voorzichtig een poortje naar niet - alledaagse bluesbeleving maar om ze meteen te bombarderen tot "the Future of the Blues" ... Wait and see en dat kan ondermeer op 16 November in the Borderline Diest (B).
(SWA)